Κάθε τέλος μια νέα αρχή

5 βήματα για να διαχειριστείτε την αλλαγή και την απώλεια

Όταν μάθουμε ότι μέσα από την λύπη γεννιούνται νέες χαρές, ο αποχωρισμός γίνεται πιο εύκολος και μετά το «αντίο», έρχεται ένα νέο καλωσόρισμα

Μπορεί να πιστεύουμε πως «κάθε αποχωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος»..., όπως έγραψε η αγγλίδα συγγραφέας Τζώρτζ Έλιοτ (λογοτεχνικό ψευδώνυμο της Μαίρη Ανν Έβανς), όμως η ζωή είναι γεμάτη αποχωρισμούς. Το τέλος του σχολείου, η ενηλικίωση, ένας χωρισμός, τα παιδιά που φεύγουν από το σπίτι για να ανοίξουν τα φτερά τους, μια φίλη που μας προδίδει, μια απόλυση.
Είναι φυσικό να μην θέλουμε τα «αντίο» και να παλεύουμε να διατηρήσουμε κάτι που αγαπάμε, προκειμένου να αποφύγουμε την θλίψη. Έτσι όμως, βάζουμε φρένο σε κάτι μοναδικό και απρόσμενο που ακολουθεί. Ακόμα κι αν δεν το πιστεύετε, ακολουθήστε τα επόμενα βήματα, που προτείνει το αμερικανικό περιοδικό O, The Oprah Magazine, και κάντε μια νέα αρχή.
Διαλογιστείτε: «Άστο να συμβεί. Άστο να φύγει»
Ακόμη κι αν ακούγεται απλή η συμβουλή να αφήσουμε τα πράγματα να εξελιχθούν μόνα τους, απαιτούνται επίδοξοι χειρισμοί καθώς το υποσυνείδητό μας είναι ικανό να το χειριστεί, μόνο εάν εμείς οι ίδιοι του το υποβάλλουμε.
Βάλτε λοιπόν, στο μυαλό σας κάτι που έχετε και μοιάζει να φθίνει. Εν συνεχεία, πάρτε βαθιά εισπνοή λέγοντας, «Άφησε το να συμβεί» και εκπνέοντας πείτε, «Άφησέ το να φύγει». Συνεχίστε το μέχρι να αισθανθείτε ότι η θλίψη και ο θυμός μαλακώνουν, ο διαλογισμός άρχισε να δουλεύει.
Δεν πρέπει να απαιτούμε από τον εαυτό μας να βρει αμέσως την χαμένη γαλήνη, αλλά καθώς θα σκεφτόμαστε «Άστο να συμβεί. Άστο να φύγει», θα βρούμε την σωστή κατεύθυνση.
Εστιάστε σε ό,τι σας φέρνει ευτυχία
Ακόμη και όταν βρισκόμαστε σε δύσκολες στιγμές, μπορούμε να φέρουμε στο μυαλό μας όσα μας προκαλούν αν όχι χαρά, έστω ευγνωμοσύνη. Όταν λοιπόν, βρίσκεστε στο στάδιο του αποχωρισμού, σκεφτείτε τις μεγαλύτερες πρόσφατες πηγές χαράς, όπως αγαπημένα πρόσωπα, δουλειά, αναμνήσεις, ένα αισιόδοξο τραγούδι. Ό,τι κι αν σας έρθει στο νου, καταγράψτε το.
Θυμηθείτε τι αποτέλεσε την απαρχή αυτής της χαράς
Αφού καταγράψετε τις πηγές ευτυχίας, προσπαθήστε να φέρετε στην μνήμη σας τις συνθήκες που βοήθησαν ώστε να έρθει αυτή στην ζωή σας. Για παράδειγμα, ότι γνωρίσατε τον άνδρα σας χάρη σε ένα τρακάρισμα, ότι ακούσατε ένα αγαπημένο τραγούδι στο καλύτερο πάρτι της εφηβείας σας, ότι γνωρίσατε την καλύτερη φίλη σας σε ένα απαίσιο μάθημα ζωγραφικής.
Ακολουθήστε την αλυσίδα των γεγονότων μέχρι να φτάσετε σε ένα δυσάρεστο
Ακολουθώντας το προηγούμενο βήμα, συνεχίστε να πηγαίνετε με την μνήμη σας ακόμη πιο πίσω στην αλυσίδα των γεγονότων, το πιθανότερο είναι ότι θα φτάσετε σε κάποιο δυσάρεστο γεγονός που αν και φαινόταν τόσο θλιβερό, τελικά έγινε πηγή μιας ευτυχισμένης συγκυρίας.
Για παράδειγμα, η μοναξιά που κάποιος έχει βιώσει όταν οι γονείς του τον εγκατέλειψαν και ονειρευόταν μια ευτυχισμένη κι ενωμένη οικογένεια. Αυτό μπορεί να τον οδήγησε στο να δημιουργεί πραγματικές σχέσεις με υπέροχους φίλους. Επίσης, μπορεί κάποιος να ξεκίνησε μια δουλειά που του χαρίζει μεγάλη ικανοποίηση από ένα πόστο το οποίο σιχαινόταν. Τότε, σίγουρα ένιωθε πίεση, θλίψη, ίσως και αδικία, σήμερα όμως, είναι χαρούμενος με τα επαγγελματικά του επιτεύγματα.
Όταν λοιπόν, ανακαλύψετε τους «προγόνους» μιας μεγάλης ευτυχίας σε ένα θλιβερό γεγονός, θα δείτε ότι αυτό οφειλόταν σε ένα τέλος – μιας σχέσης, της αθωότητας, της ελευθερίας, μιας ζωής.
Ποτίστε τα μικρά άνθη ευτυχίας για να ανθίσουν
Μπορεί όταν μας συμβαίνει κάτι δυσάρεστο να είναι δύσκολο να δώσουμε σημασία στα μικρά καθημερινά πράγματα που μας κάνουν να αισθανόμαστε καλύτερα, όμως πρέπει να βρούμε την ελπίδα. Τα προηγούμενα βήματα θα μας βοηθήσουν, ώστε να μην βυθιστούμε σε ένα σκοτάδι δίχως τέλος.
Οι μικρές πηγές ευτυχίας είναι σαν τα νεογέννητα, που έρχονται στον κόσμο πιο ευαίσθητα και μικροσκοπικά, όσο όμως, τα τρέφουμε αυτά δυναμώνουν. Αν λοιπόν, είμαστε ανίκανοι να δούμε ότι οι χαρές και οι απώλειες της ζωής πάνε χέρι – χέρι, τότε είμαστε πολύ απασχολημένοι κυνηγώντας τα φαντάσματά μας και δεν μπορούμε να δούμε τις «νεογέννητες» χαρές. Αυτές μας περιμένουν να τις ποτίσουμε για να ανθίσουν.
Μπορείτε να καταγράψετε μάλιστα, πέντε μικρές χαρές που σας έδωσαν την ελπίδα της νέας αρχής, όταν κάτι κακό σας συνέβη, προκειμένου να ανατρέχετε σε αυτές όταν βυθίζεστε στην θλίψη.
Όπως λέμε συχνά όλα τα ωραία πράγματα κάποτε τελειώνουν. Όταν όμως, μάθουμε ότι μέσα από την λύπη γεννιούνται νέες χαρές, ο αποχωρισμός γίνεται πιο εύκολος και μετά το «αντίο», έρχεται ένα νέο καλωσόρισμα. 

ΠΗΓΗ http://www.tovima.gr