Πως η μοναξιά επηρεάζει τον τρόπο σκέψης μας

Η μοναξιά ενεργοποιεί τις ίδιες περιοχές του εγκεφάλου που είναι σε επαγρύπνηση  όταν νιώθουμε ενεργή απειλή, διαπιστώνει μια νέα μελέτη.

Αυτό οδηγεί τους ανθρώπους που είναι κοινωνικά απομονωμένοι να τοποθετούνται σε μια μόνιμη άμυνα  (είναι μια μορφή αυτοσυντήρησης). Και φυσικά μπορεί να μας δώσει μια εξήγηση γιατί οι μοναχικοί άνθρωποι μπορούν να περιθωριοποιούνται πολύ εύκολα..

Ο καθηγητής John Cacioppo του πανεπιστημίου του Σικάγο, ο οποίος κάνει έρευνες στο συγκεκριμένο θέμα, μιλώντας για μια προηγούμενη μελέτη σχετικά με την περιθωριοποίηση του μοναχικού ανθρώπου, δήλωσε:

"Διαπιστώσαμε ένα εξαιρετικό μοτίβο μετάδοσης που οδηγεί τους ανθρώπους να μετακινηθούν στις παρυφές των κοινωνικών δικτύων όταν νιώθουν μοναξιά.
Οι περιθωριοποιημένοι άνθρωποι έχουν λιγότερους φίλους, αλλά η μοναξιά τους, τους οδηγεί στο να χάσουν και τους λίγους δεσμούς που τους έχουν απομείνει."

Η νέα έρευνα, που διεξήχθη από τον καθηγητή , συνέκρινε τους εγκεφάλους των μοναχικών με αυτών των μη μοναχικών ανθρώπων .

Και οι δύο ομάδες ήταν συνδεδεμένοι με ένα μηχάνημα EEG για τη μέτρηση της ηλεκτρικής δραστηριότητας γύρω από τον εγκέφαλο.
Είχαν δείξει μια σειρά λέξεων,  με ποικιλία στο πόσο κοινωνικές ή θετικές/αρνητικές ήταν.

 Οι εγκέφαλοι των μοναχικών ανθρώπων ήταν πιο γρήγοροι στο να εντοπίσουν τις λέξεις που σχετίζονται με την κοινωνική απειλή - ως «εχθρική» - από τους μη-μοναχικούς ανθρώπους.

Στην πραγματικότητα, τα άτομα που νιώθουν κοινωνικά απομονωμένα, είναι πιο «επιρρεπή σε κάθε είδους απειλές». Για παράδειγμα μπορούν να αντιδράσουν εχθρικά σε μια αθώα αλληλεπίδραση και έτσι να διαιωνίζεται η κοινωνική τους απομόνωση.

Αυτό θα μπορούσε να είναι ένας αρχαίος μηχανισμός άμυνας για να μας βοηθήσει να επιβιώσουμε.
Ας δώσουμε ένα παράδειγμα :

 Τα ψάρια στην άκρη της ομάδας είναι πιο πιθανό να φαγωθούν από τους φυσικούς εχθρούς τους, όχι επειδή είναι η πιο αργά ή πιο αδύναμα, αλλά λόγω της ευκολίας απομόνωσης .
 Ως αποτέλεσμα, τα ψάρια έχουν εξελιχθεί ώστε να κολυμπούν στη μέση της ομάδας, όταν δέχονται επίθεση από κάποιο άλλο μεγαλύτερο ψάρι.

Το να είσαι στο κοινωνικό περιθώριο δεν είναι μόνο λυπηρό, είναι επικίνδυνο και μπορεί να έχει πολλές παραμέτρους επιπτώσεων.

Ο Δρ. Cacioppo, επίσης λέει ότι μέσω μιας ψυχολογικής στρατηγικής η οποία λέγεται «κοινωνική γνωστική επανεκπαίδευση», μπορεί να καταπολεμηθεί η μοναξιά που βιώνει ένα άτομο ενώ και στο βιβλίο του με τίτλο «Loneliness: Human Nature and the Need for Social Connection» παρουσιάζει τέσσερις τρόπους με τους οποίους μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτόν το «σκόπελο» που λέγεται μοναξιά και να αποφύγουμε την κοινωνική απομόνωση.

Το πρώτο βήμα όπως λέει είναι να ξεκινήσουμε να συμμετέχουμε σε απλές δραστηριότητες ή κοινωνικές εκδηλώσεις μέσω του εθελοντισμού. Το δεύτερο βήμα είναι να κάνουμε ένα δικό μας σχέδιο δράσης για να προσεγγίσουμε κόσμο και να συμμετέχουμε στα κοινά. Να επιλέγουμε δραστηριότητες που μας ενδιαφέρουν και μας αρέσουν ενώ, όπως σημειώνει αν κάποιος άνθρωπος εκεί έξω μας φερθεί αρνητικά να σκεφτούμε απλά ότι μπορεί να περνά κι αυτός μια κακή μέρα, κάτι που συμβαίνει σε όλους κατά καιρούς.

 ΠΗΓΗ http://antikleidi.com