Μοιραστείτε το άρθρο...Πολική χαραυγή” ή βόρειο σέλας είναι το υπέροχο και φωτεινότατο φαινόμενο, που φωτίζει συχνά τις μακριές και παγερές
νύχτες των πολικών εκτάσεων και σε κάποιες σπανιότατες περιστάσεις, έφτανε μέχρι και τη Νότια Ευρώπη.
Εξαιτίας της σπανιότητας του φαινομένου, έξαπτε τη λαϊκή φαντασία και ασκούσε στις ψυχές του πλήθους μία έκσταση, ανάμεικτη με φόβο. Αυτός ο φόβος ακριβώς δημιουργούσε την κατάλληλη ψυχολογική κατάσταση, ώστε να αναζητηθεί μία μεταφυσική αιτία για το συγκεκριμένο εκθαμβωτικό φαινόμενο.
Ο πρωτοπόρος Γάλλος επιστήμονας του 18ου αιώνα, Jean-Jacques d’Ortous de Mairan, δημοσίευσε το 1731 μια μελέτη του, στην οποία κατέγραφε περιπτώσεις επιστημόνων της εποχής του, που τον διαβεβαίωναν ότι κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης του ουράνιου αυτού φαινομένου, άκουγαν αλλόκοτους ήχους, όπως διαπεραστικούς συριγμούς και ενίοτε ψιθύρους, των οποίων δε μπορούσαν να προσδιορίσουν την πηγή.
Σύμφωνα με παλιούς θρύλους και δοξασίες, η πολική χαραυγή ήταν μια αιματηρή σύγκρουση ανάμεσα σε δυο μυστηριώδεις στρατιές του ανέμου, όπου μπορούσε να ακούσει κανείς την κλαγγή των όπλων, τον ήχο των πολεμικών τυμπάνων και των σαλπιγγών.
Στις αρχές του 20ου αιώνα όμως, οι ήχοι που συνόδευαν το φαινόμενο της πολικής χαραυγής αποδόθηκαν από επιστήμονες σε τεράστιες ηλεκτρικές εκκενώσεις, οι οποίες συντελούνταν στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας.
Ο Henz Gjelstrup, αστρονόμος της Γεωγραφικής Υπηρεσίας της Νορβηγίας, έκανε μια εκτεταμένη έρευνα για την πολική χαραυγή. Τη νύχτα της 15ης Οκτωβρίου του 1925, μαζί με έναν βοηθό του, είχαν στηθεί στην κορυφή ενός λόφου κοντά στο Όσλο, παρατηρώντας το μαγευτικό θέαμα της πολικής χαραυγής, που ήταν η ωραιότερη που είχαν δει ποτέ. Είχε ένα ζωηρότατο κιτρινοπράσινο χρώμα και απλωνόταν σε σχήμα βεντάλιας, καταλαμβάνοντας ένα πολύ μεγάλο μέρος του Νορβηγικού ουρανού.
Μετά από λίγο, άκουσαν έναν ανεπαίσθητο ήχο, σαν μακρινό συριγμό, αλλά πολύ περίεργο, με καθαρές διακυμάνσεις, οι οποίες φαίνονταν ότι συγχρονίζονταν με τις χρωματικές εναλλαγές της πολικής χαραυγής.
Ο ήχος αυτός αυξανόταν σταδιακά κι έπειτα μειωνόταν, ενώ ακουγόταν ξεκάθαρα για πάνω από δέκα λεπτά, αφήνοντας έκπληκτους τους δύο επιστήμονες.
Σημειωτέον, για όσο χρονικό διάστημα διαρκούσε το βόρειο σέλας, ο καιρός ήταν απολύτως ήρεμος, ώστε ο καθηγητής και ο βοηθός του δε μπορούσαν να αποδώσουν τους παράξενους ήχους σε μετεωρολογικά φαινόμενα.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΣΚΡΙΠ”, στις 12/08/1928…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου