ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

                             
                               
                                      (Ο άνθρωπος δημιουργός του σύμπαντος)

               Η Αποκάλυψη του δρόμου βίωσης της                                       Απόλυτης Αλήθειας

Ολόκληρος ο κόσμος μπορεί να δημιουργηθεί 

από ΈΝΑΝ και μόνο άνθρωπο.

Αφού μέσα από κάθε άνθρωπο από θέση 

υποκειμένου δημιουργείται ο κόσμος ολόκληρος.

Αρκεί ένας και μόνο άνθρωπος για να 

δημιουργηθεί και να υπάρξει ολόκληρο το 

σύμπαν.

Αυτή η αλήθεια αναδεικνύεται μέσα  από τα 

συμπεράσματα της επιστήμης της 

Κβαντομηχανικής

Στο σημείο αυτό ξεκαθαρίζω από την αρχή προς 

άρσιν κάθε παρανόησης ότι:

Η Επιστήμη είναι ένα σύνολο γνώσεων που συνδέονται απόλυτα με την υλική πραγματικότητα.

Η Απόλυτη Αλήθεια όμως δεν είναι υλική μόνο, 

αφορά όλο το φάσμα συχνοτήτων, από καθαρά 
πνευματική ενέργεια μέχρι την μέχρι την υλική μορφή αυτής. 
Υπό την προϋπόθεση της ισοδυναμίας μάζης και ενέργειας (E= mc²).
Όπου Ε=ενέργεια ισοδύναμη της μάζας m και c=ταχύτητα του φωτός.

Είναι επομένως κατανοητό, ότι καμία επιστήμη δεν μπορεί να κατακτήσει την απόλυτη Αλήθεια.

Απλά η επιστήμες και εν προκειμένω η Φυσική, που ήταν και είναι ξανά κλάδος της Φιλοσοφίας.
Προετοιμάζει σε ατμόσφαιρα νομοτέλειας, που είναι ο χώρος  στον οποίο η ίδια λειτουργεί.
Η Φυσική δείχνει λοιπόν, ιδίως σήμερα, ένα δρόμο για την βίωση  της απόλυτης Αλήθειας, με όχημα την κβαντομηχανική.

Η Απόλυτη Αλήθεια αν μπορεί κανείς, να την 

ονομάσει έτσι, είναι καθαρό βίωμα, δεν έχει 

σχέση με τις αισθήσεις, οι αισθήσεις είναι 

υλικές, προσωπικές και διαφοροποιούν το 

αποτέλεσμα.

Οι αισθήσεις λειτουργούν μόνο στο καθαρά

υλικό εμφανές  μέρος της εκδήλωσης, λόγω της

υλικής δομής του.

Όραση, ακοή, γεύση, αφή, δίνουν ηλεκτρικά 

σήματα στον εγκέφαλο και έχουμε την 

αντίστοιχη αίσθηση.

  
Όλη η ύλη είναι απλά ενέργεια σε συμπύκνωση 

και δονείται όπως θα δούμε παρακάτω 

σύμφωνα με την αρχή de Broglie σε χαμηλές 

μέχρι μηδενικές συχνότητες. 

Η βίωση όμως  της Αλήθειας δεν είναι μόνο 

υλική.

Η Απόλυτη Αλήθεια αφορά μια ουσία-ενέργεια, 

που δονείται από πολύ υψηλές μη μετρήσιμες 

τιμές συχνότητας.

Στο καθαρά πνευματικό τμήμα, μέχρι να 

εκδηλωθεί σε ύλη σε τιμές συχνότητας εμφανείς 

και μετρήσιμες.

Η Απόλυτη Αλήθεια είναι μια και ενιαία.

Είναι αναλλοίωτη και δεν μπορεί να 

διακριθεί σε υλικό και πνευματικό μέρος.

Οι αισθήσεις με την βοήθεια  του νου, προετοιμάζουν απλά την βίωση της Απόλυτης Αλήθειας.

Σαν το βαρύ πυροβολικό που προετοιμάζει το έδαφος για την κατάκτηση ενός λόφου.

Μετά από αυτήν την προετοιμασία.

Μέχρι την επέλαση του πεζικού, η μάχη δεν 

τελειώνει και η κατάκτηση του λόφου-Αλήθειας, 

εκκρεμεί.


Συνέχεια στην ανάπτυξη του ζητήματος:

ΚΒΑΝΤΙΚΉ ΑΠΟΚΆΛΥΨΗ

Στην αρχή δεν υπήρχε τίποτε.

Με κάποιο τρόπο από αυτό το τίποτα…

Προέκυψαν  τα πάντα.

Σχετικά με  το πως απέκτησαν υλική υπόσταση 

τα πάντα, τον λόγον έχει ο Ηράκλειτος! 

Ο μεγάλος Έλληνας σοφός λύνει μια και καλή το 

πρόβλημα της κοσμολογίας με την παρακάτω 

πρόταση: 

Κόσμον τονδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ' ην αεί και έστιν και έστε πύρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και αποσβενύμενον μέτρα. (Ηράκλειτος)

(Πυρ αείζωον εννοεί: Ενέργεια αυθύπαρκτη.)

(Απτόμενον μέτρα: Αναδύεται αρμονικά)

(Αποσβενύμενον μέτρα: Σβήνει αρμονικά)

Υπήρχε όμως η  ενέργεια, η πρώτη αιτία, το πρωταρχικό αίτιο σε μια σφύζουσα από δραστηριότητα δυναμική  μορφή.

Που επιθυμούσε  να εκδηλωθεί σε κάτι! 

Με κάποιο εσωτερικό τρόπο του ανεκδήλωτου ΕΊΝΑΙ,  απ’ αυτή την δυναμική κατάσταση ενέργειας προέκυψαν τα πάντα.

Ύλη, Εγκέφαλος, Διάστημα, Χρόνος, Συνείδηση.

Εδώ αναφύεται ένα καίριο ερώτημα: 

Πως γίνεται από μια ασυνείδητη υλική δομή,

που είναι ο εγκέφαλος, να προκαλεί ύπαρξη σε κάτι άυλο όπως είναι η εμπειρία. 

Η μόνη αναγκαστική ερμηνεία του φαινομένου είναι ότι, ο εγκέφαλος είναι ένας ενδιάμεσος λειτουργικός όρος μεταξύ ΕΊΝΑΙ και ΚΌΣΜΟΥ.

Στέκεται ανάμεσα στο ανεκδήλωτο και στο εκδηλωμένο σύμπαν, με σκοπό να μεταδίδει πληροφορίες και προς την ανεκδήλωτη και την εκδηλωμένη Φύση. 

Λειτουργεί έτσι σαν μεταβιβαστικός σταθμός μεταξύ ΕΊΝΑΙ και ΚΌΣΜΟΥ με κατάλληλη δομή, ώστε να μετατρέπει την άυλη πληροφορία σε υλική και αντιστρόφως.

Θα δούμε στη συνέχεια πως ερμηνεύει το φαινόμενο της Συνείδησης η Κβαντομηχανική.

Ας δούμε πρώτα την αδυναμία των κβαντικών φυσικών, που τους προκαλεί η μέτρηση της

θέσεως ενός σωματιδίου.

Και ορίζεται ως εξής αυτή η αδυναμία:

Ένα άτομο βρίσκεται σε συγκεκριμένο   σημείο μόνο κατόπιν παρατήρησης και μέτρησης.

Αλλά αυτό προϋποθέτει σταθερότητα θέσης και τιμής του προς μέτρηση φυσικού μεγέθους. 
Μέτρηση σημαίνει κάτι υπαρκτό και αμετάβλητο την συγκεκριμένη στιγμή της μέτρησης: 
Ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο του μετρούμενου φυσικού μεγέθους.

Η πιθανότητα δεν είναι δυνατόν να μετρηθεί διότι δεν έχει τα γνωρίσματα μετρητέου μεγέθους. 
Δεδομένου ότι η θέση και το μέγεθος υλικού σημείου είναι ασαφή.

Ως προς την θέση και την υλική παρουσία.

Είναι γεγονός ότι  υπάρχει πραγματική αντικειμενική δυσκολία να μετρηθούν.

Στην ερμηνεία αυτής της δυσχέρειας θα ρίξουν φως αποτελεσματικά οι δυο αρχές της κβαντικής Φυσικής που αναφέρονται στα επόμενα.

Αυτές οι δυο αρχές είναι:

Η αρχή του De Broglie, και η αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg.

Η πρώτη αρχή αφορά τον (μικρόκοσμο) και αναφέρεται στην  διττή  φύση των στοιχείων της ύλης αφού ορίζει  ότι:

Η φύση ,της ύλης είναι διπλή, δηλαδή ένα υλικό σωματίδιο είναι ταυτόχρονα και κύμα.

Αυτό σημαίνει ότι, κάθε υλικό σώμα έχει την ίδια στιγμή αφ' ενός ιδιότητες ύλης, αλλά ενυπάρχουν στην φύση του και αναδεικνύονται, όταν υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες και  οι κυματικές  ιδιότητες.
Παράδειγμα η (διπλή φύση) του φωτός.

 Στον (μακρόκοσμο) δεν έχει νόημα η κυματική φύση της ύλης. 
Μια ιδέα των μεγεθών του μικρόκοσμου σε σχέση με μεγέθη του  μακρόκοσμου δίνει η ακόλουθη σύγκριση:

Η διάμετρος της μπάλας σε σχέση με το μήκος κύματος de Broglie για την μπάλα είναι μεγαλύτερη κατά τον αστρονομικό αριθμό, 10 εις την 34ην. Ενώ η διάμετρος του Γαλαξία σε σχέση με την διάμετρο της Γης είναι μεγαλύτερη μόνο κατά τον αριθμό, 10 εις την 13ην.

Για να εκδηλωθεί ο κυματικός χαρακτήρας ενός υλικού σωματιδίου πρέπει να έχει μικρή μάζα της τάξεως της μάζας του ηλεκτρονίου και πολύ μεγάλη ταχύτητα της τάξεως ταχύτητας του φωτός. 

Στον μακρόκοσμο και για γήινες ταχύτητες τα μήκη κύματος de boglie των σωμάτων  είναι τόσο μικρά, που πολύ δύσκολα ανιχνεύονται, ούτε και με τις πλέον ευαίσθητες συσκευές. 
Γενικότερα οι κυματικές ιδιότητες των σωμάτων στον μακρόκοσμο δεν έχουν νόημα και δεν εμποδίζουν την παρατήρηση.  

Η αρχή της αβεβαιότητας καθορίζει ότι:   
Σε μια μέτρηση, όση ακρίβεια πετυχαίνουμε  στον προσδιορισμό της θέσης ενός σωματιδίου, τόση ακρίβεια χάνεται κατά την μέτρηση της ταχύτητας  αυτού.

Με άλλα λόγια στον μικρόκοσμο των ατόμων που συγκροτούν την ύλη, δεν είναι τίποτα συγκεκριμένο, ως προς τις θέσεις των ατόμων και των ηλεκτρονίων στον χώρο. 
Έτσι το κλασικό μοντέλο δομής του (ατόμου) κατά τον Bohr,  που καθορίζει τα ηλεκτρόνια να κινούνται σε συγκεκριμένες τροχιές, δεν ισχύει πλέον σύμφωνα με τις αρχές της Κβαντομηχανικής

Οι ορισμένες τροχιές έχουν αντικατασταθεί από ένα (νέφος) που προκύπτει από την πιθανότητα να βρίσκεται το ηλεκτρόνιο σε κάποια θέση την συγκεκριμένη στιγμή.

Τίποτα δεν είναι απόλυτα συγκεκριμένο στην περιοχή του μικρόκοσμου.
Όλα παράγονται με την βοήθεια του εγκεφάλου κατόπιν παρατήρησης του κόσμου. 

Χώρος και χρόνος δημιουργούνται μόνο την στιγμή της παρατήρησης, πριν από αυτήν δεν υπήρχε τίποτα.

Ένας αριθμός ηλεκτρικών φορτίων τα λεγόμενα ελεύθερα ηλεκτρόνια των ατόμων σύμφωνα με την αρχή της αβεβαιότητας και της κυματικής φύσης της ύλης, μπορεί, να είναι κοινά με τον διπλανό άνθρωπο ή να είναι κοινά με όντα ενός άλλου αστρικού συστήματος.
Η ύπαρξή μας  είναι δυνατόν να υφίσταται και σε άλλα

(παράλληλα σύμπαντα).

Έτσι με την προσεκτική με κατάλληλο ενδιαφέρον παρατήρηση, ώστε  να υπάρξει σωστή συγκέντρωση της συνειδησιακής δέσμης.
Παράγεται  από τον εγκέφαλο η εντύπωση και αναδεικνύεται η παρουσία του αντικειμένου. 
Ταυτόχρονα γεννιέται ο χώρος και ο χρόνος.

Εδώ βρίσκεται όλη η αξία της κβαντομηχανικής:

Ότι τίποτα δεν ήταν από πριν αισθητά και 

υποκειμενικά υπαρκτό  και δημιουργείται μόνο 

κατά την στιγμή της (παρατήρησης) από τον άνθρωπο.

Δηλαδή η πράξη της απλής παρατήρησης, δημιουργεί υποκειμενικά ολόκληρο το σύμπαν.

Ο εγκέφαλος με άλλα λόγια είναι ο φορέας της Συνείδησης.
Αυτή η υπέροχη κατασκευή που λέγεται

εγκέφαλος, παίζει τον πλέον σπουδαίο ρόλο μέσα σε όλη την εκδήλωση.
Διότι είναι ο χώρος που επιτελείται  ο σκοπός της παρουσίας του ανθρώπου στον πλανήτη Γη.

Ο οποίος είναι η ανάπτυξη και  λειτουργία της Αυτογνωσίας. 

Επομένως ο εγκέφαλος είναι κατοικία του Θεού. 

Είναι το στέκι απ' όπου θα μπορέσει να αποκτήσει την περίφημη αυτοσυνείδηση.

Όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει την αξία του εγκεφάλου και την τιμή να φιλοξενεί τον ίδιο τον θεό.

Θα νοιώσει αμέσως την δική του αξία και ομοιότητα με Εκείνον.

Θα μεταβεί άμεσα ο ίδιος στο πάνθεο του Ολύμπου.

Συνεχίζω με την ανάλυση του ρόλου του εγκεφάλου, στον μηχανισμό παρατήρησης.

Η αδυναμία που παρουσιάζεται κατά την μέτρηση της θέσης, ή της ορμής ενός σωματιδίου ύλης, που αναφέρθηκε ήδη ανωτέρω, αφορά αποκλειστικά και μόνο, μέτρηση με όργανα.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος όμως παρακάμπτει κάθε ενυπάρχουσα δυσκολία στην μέτρηση θέσης και ορμής σωματιδίων. 

Ο ρόλος του δεν είναι για παρατηρήσεις και αναλυτική μελέτη του μικρόκοσμου, για τον σκοπό αυτόν έχει επινοήσει κατάλληλα όργανα.

Ο ρόλος του εγκεφάλου είναι η δημιουργία και παρατήρηση του μακρόκοσμου, στον οποίο εμπεριέχεται ο μικρόκοσμος. 

Αλλά μ' αυτή την απλή παρατήρηση παράγεται το θαύμα του κόσμου.  

Όπως θα λεχθεί στα επόμενα, αυτό που παράγει ο εγκέφαλος.

Είναι ολογράμματα που τα συνθέτει ο ίδιος, από πληροφορίες που συλλέγει μέσω των αισθήσεων.

Αυτά τα ολογράμματα τα προβάλει στον χώρο, τον οποίο ο ίδιος ο εγκέφαλος παράγει και τα οποία συνθέτουν την ορατή πραγματικότητα. 

Όταν δεν υπάρχει το υποκείμενο άνθρωπος εξαφανίζεται και το αντικείμενο κόσμος.

Επομένως τι θα υπήρχε χωρίς την παρουσία του ανθρώπου?

Μια απέραντη σούπα από ενεργειακά στοιχεία και σχέσεις και χωρίς συγκεκριμένο σχήμα μορφή και είδος.

Δεν θα υπήρχαν φυτά, ζώα θάλασσες, βουνά λουλούδια, ηλιοβασιλέματα, ομορφιά, συναίσθημα, δεν θα υπήρχε καν κόσμος, δηλαδή στολίδι, κόσμημα, χαρά για τα μάτια και την ύπαρξη.  

Δεδομένου ότι,  όλη εκδήλωση  αποτελείται από ένα απέραντο πλήθος, δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων μικρών  ποσοτήτων (κβάντων) ενέργειας. 

Φωτόνια, ηλεκτρόνια και πρωτόνια ατόμων συνθέτουν την επονομαζόμενη εκδήλωση του ΕΊΝΑΙ χωρίς καν μορφή.

Μορφή κίνηση και ουσία προσδίδει μόνο ο ανθρώπινος εγκέφαλος στην χαώδη εκδήλωση.

Έτσι αποδεικνύεται ότι ο άνθρωπος είναι στην ουσία ο Δημιουργός του Κόσμου.

Όλα αυτά συνθέτουν το περίφημο για τις ανθρώπινες αισθήσεις τρισδιάστατο σύμπαν. 

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι αυτός, που παίζει τον ρόλο του μαέστρου.  

Που συντονίζει τους μουσικούς-ενεργειακά κβάντα,  για να δώσουν σαν σύνολο, κίνηση  και μορφή στον κόσμο. 

Μπορείτε να φαντασθείτε έναν ωκεανό ενεργειακών κβάντων που καλείται κάποιος να τους εμφυσήσει μορφή,  κίνηση και ζωή.

Ε! αυτό προκαλεί ο άνθρωπος με την βούλησή του και με την βοήθεια του εγκέφαλου, που τον έχει προικίσει η Φύση.

Δηλαδή ο άνθρωπος είναι στην ουσία ο 

Δημιουργός του φαινόμενου του  κόσμου 

και της ζωής επί της Γης. 

Αυτό και μόνο του προσδίδει 

την θέση του αντιπροσώπου του Θεού στο 

κόσμον. 

Ο κόσμος είναι ανύπαρκτος χωρίς την 

παρουσία του ανθρώπου. 

Υποτίθεται ότι χάνεται από την 

ύπαρξη μετά τον θάνατό του ανθρώπου. 

Ο εγκέφαλος είναι ένα υλικό επίσης φθαρτό εργαλείο-

όχημα της ύπαρξης.

Όταν συμπληρωθεί το πλήρωμα του χρόνου, η ύπαρξη απλά το αλλάζει με άλλο, πιο τέλειο ίσως από το εργαστήριο της Φύσης.

.Αυτό φαινομενικά δείχνει ότι, το σύμπαν ολόκληρο έγινε προς χάριν του ανθρώπου.

Η αλήθεια είναι ακριβώς έτσι.

Αφού ο Άνθρωπος στην πραγματικότητα, λειτουργεί  ως Δημιουργός του κόσμου, με σκοπό την Αυτογνωσία του ΌΝΤΟΣ. 

Μάλιστα στην ανάρτηση περί Ανθρωπικής  Αρχής υπάρχει η φράση:

Ο εγκέφαλος είναι η φωτογραφία του Θεού. 

Ο εγκέφαλος είναι η εξοχική κατοικία του Θεού.

Μετά απ' αυτήν την σκέψη ο θάνατος αφορά μόνο το υλικό μέρος του ανθρώπου και όχι την ύπαρξη. 
Κάτι τέτοιο αποδεικνύεται μεταξύ άλλων, από τα συμπεράσματα της Κβαντομηχανικής
η (Ανθρωπική Αρχή)

  

Αυτό που αποκαλείται πραγματικότητα δεν 

είναι τίποτε άλλο παρά ολογράμματα που 

κατασκευάζει ο εγκέφαλός μας από σήματα 

που λαμβάνει μέσω των αισθήσεων.

Αυτά τα ολογράμματα τα προβάλει ο νους στον 

χώρο και τα αποκαλεί πραγματικότητα. 

Οι αισθήσεις βέβαια δεν είναι ίδιες για όλους 

τους ανθρώπους επί της Γης.

Διαφοροποιούνται ανάλογα με την ποιότητα

όρασης, ακοής και λοιπών αισθήσεων, αλλά 

και με την ψυχική διάθεση του ανθρώπου.

Η  Κβαντομηχανική είναι ένας κλάδος της Φυσικής, που αιτιολογεί θεωρητικά την ύπαρξη του κόσμου.
Αυτή η αιτιολόγηση ανοίγει τον δρόμο επεξήγησις της ύπαρξης του κόσμου σαν προϊόν λειτουργίας του εγκεφάλου. 

Η εμφάνισή της στον χώρο της επιστήμης αποσκοπεί, στο να δείξει οριστικά στον άνθρωπο τον δρόμο, που οδηγεί με ασφάλεια στην απόλυτη αλήθεια.  
Με την κατανόηση της αλήθειας θα επικρατήσει η ηρεμία χωρίς πολέμους στην ανθρωπότητα.

Η Κβαντομηχανική γεννήθηκε από θεία 

έμπνευση και αυτό απαιτεί ανάλογη αποδοχή 

από τον άνθρωπο.

Η Φυσική σαν επιστήμη, ήταν παλιά κλάδος της Φιλοσοφίας και αποσπάσθηκε απ' αυτήν   ασχολούμενη με διάφορα σχετικά με την πράξη θέματα.

Όμως ποτέ δεν έχασε το καθαρό θεωρητικό ενδιαφέρον της.
Η επιστήμη της Κβαντομηχανικής είναι κατά βάσιν θεωρητική επιστήμη.
Οι φυσικοί και μαθηματικοί που λέγονται (Bohr), (de Brglie), (Heisengerg),
(Einstein), (Schroediger) και αρκετοί άλλοι, θεωρούνται οι βασικοί αρχιτέκτονες αυτής της επιστήμης.

Ο καθένας απ' αυτούς με την σειρά του

πρόσθεσε  στον χώρο του ένα λιθαράκι και 

βήμα προς βήμα δημιουργήθηκε μια γιγάντια 

κατάκτηση του πνεύματος.

Η θεωρία των θεωριών που λέγεται  Κβαντομηχανική.

Έγινε σαν από θεία έμπνευση,  για να μας δείξει τον δρόμο, για την τελική αποκάλυψη της  Αλήθειας

Η κβαντομηχανική αποτελεί τον κώδικα 

ερμηνείας της συνείδησης του ανθρώπου.

Όταν γνωρίσεις τον κώδικά ερμηνείας ενός 

κρυπτογραφημένου κειμένου, γνωρίζεις τον 

δρόμο για την αποκωδικοποίηση του κειμένου. 

Έτσι η Φυσική μετά από μια μακροχρόνια εκστρατεία στον χώρο της έρευνας και εξέλιξη της τεχνολογίας.

Επιστρέφει θριαμβευτικά στην Φιλοσοφία και δίνει παράλληλα αποφασιστική ώθηση στην συνειδητοποίηση της αλήθειας.

Ο σκοπός της Φιλοσοφίας είναι η απάντηση στο ερώτημα του Αριστοτέλη:
Τι το ΟΝ.
Το ερώτημα αυτό είναι καίριο στην Φιλοσοφία και για την αλήθεια γενικότερα.

Ο άνθρωπος δύναται να γνωρίζει σήμερα τον δρόμο για την κατάκτηση της ιδέας του ΟΝΤΟΣ.
Με κώδικα που του παρέχει, η κβαντομηχανική Φυσική. 

Η Φυσική  ως η μόνη επιστήμη που ασχολείται με την νομοτέλεια της Φύσης, βοηθάει στην προετοιμασία του ανθρώπου για την κατάκτηση της αλήθειας. 

Η Φυσική είναι επίσης βάση της τεχνολογίας.
Η οποία με την εξέλιξη που, είχε τις τελευταίες δεκαετίες, έδωσε ικανά  μέσα για απλοποίηση της ζωής του ανθρώπου.
Ο υπολογιστής, οι τηλεπικοινωνίες, τα μέσα μεταφοράς, τα ιατρικά μηχανήματα,  είναι κυρίως εφαρμογές απαραίτητες για την διευκόλυνση και απλοποίηση της ζωής.
Αφ' ενός μεν για τον άνθρωπο αλλά και κάθε ζώσα οντότητα όπου και αν αυτή βρίσκεται.

Κατά συνέπεια συντελούν στην πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου.   

Οπότε χρόνος που διέθετε ο άνθρωπος για την επιβίωσή του, θα μπορούσε τώρα να διατεθεί στην ανακάλυψη του χαμένου του (εαυτού)   με όχημα την Φιλοσοφία.  

πηγη  https://nirav37.blogspot.com/