“Τα πάντα ρει…”

“Δεν μιλάς εσύ, μιλούν αρίφνητοι πρόγονοι με το στόμα σου. Δεν πεθυμάς εσύ·πεθυμούν αρίφνητες γενεές απόγονοι με την καρδιά σου.
Δεν φτάνει ν ́ ακούς μέσα σου τη βουή των προγόνων. Δε φτάνει να τους νιώθεις να παλεύουν μπροστά από το κατώφλι του νου σου. Όλοι χύνονται να πιαστούν από το ζεστό μυαλό σου, ν ́ανέβουν πάλι στο φως της μέρας.
Μα εσύ να ξεδιαλέγεις. Ποιος πρόγονος να γκρεμιστεί πίσω στα τάρταρα του αίματού σου και ποιος ν ́ ανηφορίσει πάλι στο φως και στο χώμα.”

(Ασκητική, Νίκος Καζαντζάκης)

Το βιβλίο αυτό ήταν για μένα τεράστια αποκάλυψη σε κάθε του ανάγνωση και μεγάλη λύτρωση οι αλήθειες του. Ο Καζαντζάκης εδώ αναφέρεται στο χρέος να ξεδιαλύνεις μέσα σου το παρελθόν σου, τις ρίζες σου. Ό,τι κρατάς στις αποσκευές σου είναι εμπειρίες, σκέψεις, συναισθήματα, εικόνες, πεποιθήσεις πολλών γενεών και δε βρίσκονται στα χέρια σου τυχαία. Τα έχεις επιλέξει. Πόσο τεράστια ανακούφιση να ξέρεις πως όσα σου δόθηκαν δεν είναι δικά σου! Πόσο μεγάλη εξιλέωση το να παίρνεις την ευθύνη της βαριάς κληρονομιάς σου και να λυτρώνεσαι από τα σκοτάδια που σου δόθηκαν χωρίς καν να ερωτηθείς!

Η επιστήμη συμφωνεί πια πως από εβρυακή ηλικία ο άνθρωπος αρχίζει να χτίζει τον χαρακτήρα του. Τον τρόπο που αντιλαμβάνεται αυτόν τον κόσμο αλλά και τον εαυτό του μέσα σε αυτόν. Τα συναισθήματα που έχει λάβει μέσα από την κοιλιά της μητέρας του όσο καιρό ζει στον αμνιακό σάκο είναι τα συναισθήματα που θα ορίσουν σε μεγάλο βαθμό την μετέπειτα ζωή του. Είναι πραγματικά συγκλονιστικό να παρατηρεί κανείς τις αντιδράσεις του εμβρύου σε 4D υπερηχογράφημα όταν η μητέρα του γελάει και είναι ευτυχισμένη ή όταν η μητέρα στεναχωριέται ή φοβάται κάτι. Μία έρευνα, για παράδειγμα, έδειξε πως τα έμβρυα ήταν πιο κινητικά την ώρα που οι μητέρες τους παρακολουθούσαν ένα συγκινητικό έργο. Ο ψυχικός κόσμος της μητέρας, λοιπόν, αλλά και του ευρύτερου περιβάλλοντος επηρεάζουν το έμβρυο και το παιδί στη συνέχεια. Και κάπως έτσι, πολύ επιγραμματικά ασφαλώς, θα λέγαμε πως η αλυσίδα από γενιά σε γενιά διαιωνίζει σκεπτομορφές, συναισθήματα, αντιδράσεις, ένστικτα, τραύματα που δεν έχουν επιλυθεί. Με τον τρόπο αυτό, παρατηρείται πως το παιδί μοιάζει στον χαρακτήρα του παππού ή του πατέρα ή της γιαγιάς κλπ. και πως έχει κληρονομήσει τα ίδια χαρίσματα ή τις ίδιες ακριβώς αδυναμίες. Ασφαλώς τις έχει κληρονομήσει και ζει με όλα αυτά που του δόθηκαν, όσο το άτομο στην ενήλικη πια φάση της ζωής του, παραμένει ασυνείδητο, στον αυτόματο πιλότο θα λέγαμε πιο απλά.

Η κληρονομιά αυτή, όμως, δεν είναι ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να σκάσει στα χέρια σου. Όλα όσα κρατάς, στο λέω ξανά γιατί έχει μεγάλη σημασία να το κατανοήσεις, δεν έφτασαν μέχρι εσένα τυχαία. Έχεις σημαντική ευθύνη για όλα όσα έχεις κληρονομήσει. Έχεις ευθύνη για τα ταλέντα που σου δόθηκαν. Έχεις ευθύνη για τις “ευκολίες” της ψυχής σου.  Έχεις ευθύνη για τα φωτεινά δώρα που πήρες μα και για τα λιγότερο φωτεινά. Γι’ αυτές τις μικρές ή μεγάλες σκοτεινές οντότητες, που ίσως τις λες σκεπτομορφές, συνήθειες, τάσεις της ψυχής, ασθένειες ή ό,τι άλλο έφτασε σε σένα. Για να τα λάβεις μπορείς και να τα διαχειριστείς. Είναι σοφό αυτό το Σύμπαν. Εμπιστεύσου. Είναι αυτά τα πετραδάκια που βαραίνουν τις αποσκευές σου και δυσκολεύουν το μονοπάτι σου, μα που θα σε δυναμώσουν, θα σε οδηγήσουν σε άλλα ύψη φωτός.

 Η επιστήμη της επιγενετικής μας λέει πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι τρομερά εύπλαστος ακόμη και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Τίποτα από όσα έχεις κληρονομήσει είναι αδύνατο να αλλάξει. Ναι, δεν θα γίνει εύκολα ούτε και ανώδυνα. Θα χρειαστεί κόπος, υπομονή, πίστη και εμπιστοσύνη στο θεϊκό σχέδιο. Είμαστε, όμως, τόσο τυχεροί να ζούμε στην εποχή της κβαντικής φυσικής, της επιγενετικής και της ενεργειακής ψυχολογίας. Σε αυτό το blog αλλά και σε άλλα μπορείς να βρεις πληροφορίες και εργαλεία που θα σε βοηθήσουν σε αυτή την εργασία της αυτογνωσίας και αυτοεξέλιξής σου.

Σταμάτα, λοιπόν, να μένεις σκλάβος λανθασμένων αντιλήψεων όπως “Και ο πατέρας μου ήταν αγχώδης άρα κι εγώ”, “Και η μητέρα μου είχε έντονους πονοκεφάλους άρα θα τους έχω κι εγώ”. Αυτά είναι τα πετραδάκια που σου δόθηκαν. Είναι τα ίδια πετραδάκια που κουβαλούσαν γενεές τώρα οι προγόνοι σου. Εσύ να ξεδιαλέγεις, όπως λέει ο Καζαντζάκης. Να τα ξεδιαλέγεις με αγάπη και συμπόνια. Όλα αλλάζουν. Όλα θεραπεύονται.

“Τα πάντα ρει…”

πηγη https://www.ladybeetle.gr/