Όταν αποδεχόμαστε πλήρως την ευθύνη για τις ζωές μας ξέροντας ότι είμαστε οι Δημιουργοί της ζωή μας και θυμόμαστε ότι δεν είμαστε ανίσχυρα θύματα των καταστάσεων, πως είναι δυνατόν να μη συγχωρέσουμε αυτούς που μας πλήγωσαν? Η συγχώρεση δεν έχει να κάνει με το άλλο άτομο, έχει να κάνει με μας, με τη δική μας εσωτερική ελευθερία και επιθυμία να προχωρήσουμε στη ζωή μας....
Κάθε εμπειρία στη ζωή μας διαμόρφωσε το άτομο που είμαστε σήμερα και είναι η ψυχή μας που επέλεξε να βιώσει αυτές τις εμπειρίες. Τίποτα δε μπορεί να μας συμβεί αν η ψυχή δεν έχει συμφωνήσει να βιώσει αυτές τις προκλήσεις για την ανάπτυξη της. Τις επιλέγει για να εξυπηρετήσει όσο καλύτερα μπορεί τη συνεχόμενη εξέλιξη μας.
Η συγχώρεση δεν είναι σκέψη, δεν είναι ιδέα ή πνευματική έννοια. Η αληθινή συγχώρεση είναι μια διαδικασία καλύτερης κατανόησης και ανάλυσης. Απαιτεί προσοχή, θεραπεία και χρόνο – δε συμβαίνει αμέσως. Για να συγχωρέσουμε αληθινά, ο καθένας μας πρέπει να επεξεργαστεί το πλήρες φάσμα των μαθημάτων, αισθημάτων και συναισθημάτων που συνδέονται με τα τραυματικά γεγονότα στη ζωή μας. Η τυφλή συγχώρεση είναι ο εύκολος τρόπος και αυτόν συνήθως επιλέγουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Η τυφλή συγχώρεση είναι άρνηση και αποφυγή. Βοηθάει τους ανθρώπους γιατί κοιτάνε το πρόβλημα επιπόλαια και όχι στον πυρήνα του. Δυστυχώς αυτό οδηγεί σε ένα μοτίβο αναδημιουργίας του προβλήματος στο μέλλον καθόσον δεν αντιμετωπίστηκε όπως θα έπρεπε. Δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε το πρόβλημα με τον ίδιο τρόπο συνειδητότητας που είχαμε όταν δημιουργήθηκε αυτό το πρόβλημα.
Επιπροσθέτως, η τυφλή συγχώρεση είναι ένας τρόπος να αποφεύγουν οι άνθρωποι τα συναισθήματα τους. Όταν αποφεύγουμε τα συναισθήματα μας, τα κρατάμε μέσα μας, στοιβάζοντας τα στα ενεργειακά μας πεδία και δίνοντας τους μεγάλη δύναμη. Τότε αυτά τα στοιβαγμένα συναισθήματα γίνονται αντιδραστικά συναισθήματα δημιουργώντας συναισθηματική ανισορροπία, κατάθλιψη, νόσους και αρρώστιες στο σώμα μας. Η αληθινή συγχώρεση είναι μία ενεργητική εμπειρία η οποία συμβαίνει όταν διαλύουμε και απελευθερώνουμε όλα αυτά τα στοιβαγμένα τραυματικά συναισθήματα. Όταν βιώνουμε το τραύμα και είμαστε ανίκανοι να επεξεργαστούμε τα συναισθήματα μας, τότε προστατεύουμε τον εαυτό μας μπλοκάροντας τη ροή της θεϊκής ενέργειας μέσα μας. Η αποθηκευμένη ενέργεια από τα τραυματικά γεγονότα της ζωής μας δημιουργεί μπλοκαρίσματα και εμπόδια στα ενεργειακά μας πεδία, διαχωρίζοντας μας από τη θεϊκή αγάπη, σοφία και θεραπευτική ενέργεια του Θεϊκού μας εαυτού. Η αληθινή συγχώρεση συμβαίνει όταν είμαστε πρόθυμοι να επεξεργαστούμε τα συναισθήματα μας από τα «μαθήματα ψυχής», κερδίζοντας σοφία και αφήνοντας πίσω τον πόνο. Από τη στιγμή που τα στοιβαγμένα μας συναισθήματα απελευθερώνονται, ανοίγουμε ξανά χώρο στη θεϊκή ενέργεια ώστε να εισχωρήσει μέσα μας και να μας βοηθήσει να έχουμε την καρδιά μας ανοιχτή. Όταν οι καρδιές μας είναι ανοιχτές κι απελευθερώνουμε όλη τη μνησικακία, έχουμε το δυναμικό να οδηγηθούμε σ’ ανώτερα επίπεδα αγάπης, συμπόνιας και κατανόησης. Όταν συνειδητοποιήσουμε αληθινά ότι όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας είναι σχεδιασμένα από το θεϊκό μας εαυτό για την εξέλιξη της ψυχής μας, η συμπόνια και η συγχώρεση έρχονται φυσικά.
Δυστυχώς πολλοί από μας έχουμε δώσει τη δύναμη μας γιατί έχουμε την πεποίθηση ότι ο Χριστός έχει αναλάβει όλη την ευθύνη για τις αμαρτίες της ανθρωπότητας. Αυτή η πεποίθηση εμποδίζει την πνευματική μας εξέλιξη γιατί δεν παίρνουμε τα μαθήματα μας μέσω της συγχώρεσης με το σκεπτικό ότι το έχει ήδη κάνει ο Χριστός για μας. Αυτή η πεποίθηση ενθαρρύνει την τυφλή συγχώρεση και μας κρατάει σε ενεργειακή ανισορροπία. Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να καθαρίσουμε τα ενεργειακά μας πεδία και να αυξήσουμε τις δονήσεις μας έτσι ώστε να ενεργοποιήσουμε τη Χριστική μας Συνειδητότητα. Είναι η κληρονομιά μας, ο θεϊκός μας σκοπός.
ΠΗΓΗ http://www.emeis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου