KOΣΜΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

KOΣΜΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ 


Υπάρχει ευφυής σχεδιασμός στο Σύμπαν; Τι κρύβεται. πίσω από τις συνθήκες 
της. δημιουργίας του; Άραγε, υπάρχουν ένα ή πολλά Σύμπαντα; Ο νους είναι 
εγγενής ιδιότητα της φύσης, ή επιφαινόμενο της ύλης; Μήπως υπάρχει ένα 
ενοποιημένο πεδίο υλο-νοητικής ενέργειας, το οποίο διαπλέκεται με τη φυσική 
πραγματικότητα; 
Είναι δυνατή η ερμηνεία των παραφυσικών φαινομένων μέσα από τις σύγχρονες 
θεωρίες των πολλών διαστάσεων; 
Πώς προέκυψε η θαυμαστή πολυπλοκότητα του κόσμου μας; 
Πώς θα είναι ο άνθρωπος του μέλλοντος; 
Άραγε, θα εξαφανιστεί ή θα εξελιχθεί σε μια οντότητα που θα ζει -και θα 
επικοινωνεί με το περιβάλλον της- στο πλαίσιο μιας ενιαίας κοσμικής συνείδησης;

Zούμε σε ένα σύμπαν όπου επικρατεί τάξη και αρμονία - ένα σύμπαν φτιαγμένο 
με τέτοιο τρόπο ωσάν τελικός του σκοπός να ήταν ο άνθρωπος. Όλοι μας το 
θεωρούμε δεδομένο, σαν κάτι που έτσι έπρεπε να είναι, ίσως επειδή αυτό 
ακριβώς ήθελε ο παντοδύναμος νους που υποτίθεται ότι κρύβεται πίσω από τη 
δημιουργία του. Μέσα σε αυτό το σύμπαν περνούμε την καθημερινή μας ζωή, 
χωρίς να προβληματιζόμαστε ιδιαιτέρως γι' αυτό. Eλάχιστα μας ενδιαφέρει πώς 
δημιουργήθηκε και λειτουργεί αυτή η υπέροχη κοσμική μηχανή, πώς γεννήθηκε 
μέσα της η ζωή και πώς, από τους πρώτους μικροοργανισμούς, φτάσαμε στα 
νοήμονα όντα.
Θα έχετε διαπιστώσει ότι γενικά η πλειονότητα του κόσμου αποφεύγει τις 
συζητήσεις για τέτοιου είδους θέματα ή, στην καλύτερη περίπτωση, αρκείται 
σε τετριμμένες γενικότητες. Αν βρεθείτε σε έναν κύκλο ανθρώπων και θέσετε τα 
παραπάνω -και άλλα παρόμοια- ερωτήματα, το πιθανότερο είναι να εισπράξετε 
ως απάντηση ένα ανασήκωμα των ώμων, ένα ειρωνικό χαμόγελο ή μια αόριστη 
υπεκφυγή. Πολλοί θα σας πουν ότι έτσι τα έφτιαξε ο Θεός - τελεία και παύλα. 

Πράγματι, εκ πρώτης όψεως φαίνεται παράξενο το γεγονός ότι οι άνθρωποι 
καθόλου ή ελάχιστα συζητούν για τέτοια ζητήματα, αισθανόμενοι ίσως αμηχανία 
εξαιτίας των περιορισμένων επιστημονικών τους γνώσεων. Ωστόσο, η στάση αυτή 
δικαιολογείται εν μέρει από το ότι μόλις τις τελευταίες δεκαετίες έχουν αρχίσει 
να αποκρυσταλλώνονται και να αποκτούν καθολικό κύρος οι ανακαλύψεις στα 
συγκεκριμένα θέματα. Έτσι, είναι επόμενο να μην τις έχει ακόμη πληροφορηθεί 
το ευρύ κοινό, του οποίου οι σχετικές γνώσεις εξακολουθούν να είναι δέσμιες 
ενός συνονθυλεύματος θρησκευτικών δοξασιών και παλαιότερων επιστημονικών 
αντιλήψεων.

Οφείλω να επισημάνω, εντούτοις, ότι τον τελευταίο καιρό παρατηρείται ένα 
μεγαλύτερο ενδιαφέρον του κόσμου για κοσμολογικά, οντολογικά και άλλα 
συναφή θέματα.Ήδη εκδηλώνεται ένας αξιοσημείωτος προβληματισμός πάνω 
σε αυτά μέσα από μελέτες, άρθρα, εκπομπές στην τηλεόραση, ανταλλαγές 
απόψεων στο Διαδίκτυο κ.τ.λ. Και με ευχάριστη έκπληξη διαπιστώνω ότι τα εν 
λόγω θέματα έχουν αρχίσει να ενδιαφέρουν και ένα τμήμα του ελληνικού κοινού, 
το οποίο ανέκαθεν -υπό την επήρεια, ιδίως, της θρησκείας- τα αντιμετώπιζε 
μάλλον με αδιαφορία.
Οι προβληματισμοί που αναπτύσσω στο βιβλίο στηρίζονται σε κάποιο 
επιστημονικό υπόβαθρο. Θα πρέπει να τονίσω ότι οι πανεπιστημιακές σπουδές 
μου -νομικά- δεν είχαν καμιά σχέση με τα θέματα που καλύπτουν το μεγαλύτερο 
τμήμα αυτού του βιβλίου (φυσική, αστροφυσική, κοσμολογία, βιολογία). 
Απλώς, οι προβληματισμοί μου σχετικά με τον Θεό, το σύμπαν και τη θέση του 
ανθρώπου σε αυτό, οι οποίοι είχαν αρχίσει να εμφανίζονται ήδη από τα εφηβικά 
μου χρόνια, με ώθησαν, σε κάποια φάση της ζωής μου, να καταπιαστώ σοβαρά 
με τη μελέτη θεμάτων τέτοιας φύσης. Έτσι, τολμώ να πω ότι κατόρθωσα να 
αποκτήσω μια επαρκή θεωρητική κατάρτιση, που αποδείχτηκε πολύ ωφέλιμη 
κατά τη συγγραφή του παρόντος βιβλίου.

Ομολογώ, πάντως, ότι ήταν μεγάλο τόλμημα να ασχοληθώ με θέματα τόσο 
«προκλητικά» και «επικίνδυνα» όπως ο Θεός, η δημιουργία του σύμπαντος, 
τα παράλληλα σύμπαντα, τα μη χωροχρονικά πεδία μιας υπερβατικής 
πραγματικότητας, η σχέση του νου με την ύλη, η εξήγηση των παραφυσικών 
φαινομένων κ.τ.λ. 
Από την άλλη, όμως, πιστεύω ότι ακόμη και για τέτοια θέματα αξίζει τον 
κόπο να μπαίνει κανείς στη διαδικασία της διερεύνησής τους και, ακολούθως, 
της δημοσιοποίησης των απόψεών του, αρκεί βέβαια να αποφεύγει τους 
κατηγορηματικούς τόνους υπεράσπισης ακλόνητων δήθεν αληθειών...

Γεώργιος Νικολαΐδης

ΠΗΓΗ http://www.travlos.gr