Από την επιστημονική ομάδα της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης Κλίμακα
Οι ασθενείς είναι ανίκανοι να
λειτουργήσουν και βρίσκονται σε πολύ μεγαλύτερη απόγνωση από ότι
αναμένεται κρίνοντας από την κατάσταση. Μια διαταραχή προσαρμογής που
δεν υποχωρεί τελείως σε διάστημα 6 μηνών από την στρεσογόνο αιτία
διαγνώσκεται σα μείζων κατάθλιψη. Μπορεί, ωστόσο, τα συμπτώματα να
παραταθούν για περισσότερο από 6 μήνες στην περίπτωση που η στρεσογόνος
αιτία είναι χρόνια (π.χ. μια χρόνια ιατρική κατάσταση που προκαλεί
αναπηρία) ή πρόκειται για ένα γεγονός με μακροπρόθεσμες συνέπειες (π.χ.
διαζύγιο). Αν πρόκειται για πένθος, δεν μπορεί να γίνει διάγνωση για
διαταραχή προσαρμογής. Διαγνωστικές υποκατηγορίες είναι:
1. διαταραχή προσαρμογής με καταθλιπτική διάθεση,
2. με άγχος,
3. με άγχος και καταθλιπτική διάθεση,
4. με διαταραχή συμπεριφοράς και 5. με μικτή διαταραχή συναισθήματος και συμπεριφοράς.
Οι διαταραχές προσαρμογής συνδέονται με
αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας και αποπειρών αυτοκτονίας. Η παρουσία
διαταραχής της προσαρμογής συχνά επιπλέκει την πορεία της ασθένειας στα
άτομα που πάσχουν από μια γενική ιατρική κατάσταση, μειώνοντας, για
παράδειγμα τη συμμόρφωση ή αυξάνοντας τη διάρκεια νοσηλείας. Η συνολική
παρουσία όλων των διαταραχών προσαρμογής στα εξωτερικά ιατρεία ψυχικής
υγείας κυμαίνεται από 5% έως 20%.
Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
| Βασικά, η αντιμετώπιση της διαταραχής προσαρμογής γενικά γίνεται με ψυχοθεραπεία. Εντούτοις, αιτιολογείται η θεραπεία με αντικαταθλιπτικά στα σοβαρές περιπτώσεις ή όπου δημιουργούνται σημαντικές επιπλοκές. Οι δόσεις που χρησιμοποιούνται είναι παρόμοιες με αυτές της μείζονος κατάθλιψης. Η διάρκεια τη θεραπείας εξαρτάται από την ταχύτητα ανταπόκρισης του ασθενή και από την υποχώρηση των συμπτωμάτων.ΠΗΓΗ http://www.boro.gr |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου