ΣΧΕΣΕΙΣ: Πως χωρίζεις μια γυναίκα;

«Άσε μας, ρε Γιαχαλή, που θα μας πεις εσύ πως χωρίζεις μια γυναίκα. Σε τα μας, τώρα; Το έχουμε κάνει επιστήμη το θέμα. Δεν βγαίνουμε στα τηλέφωνα, εξαφανιζόμαστε κι αν την δούμε πουθενά, κάνουμε τον Κινέζο. Αν πάλι, τα ‘χουμε πολύ καιρό, λέμε πως έχουμε δουλειά, κάνουμε μούτρα, καυγάδες, έχουμε νεύρα, ε, και κάποια στιγμή μας το λέει μόνη της. Σιγά το δύσκολο, δηλαδή».
Αυτό θα μου απαντούσαν οι πιο πολλοί άντρες, αν έκανα γκάλοπ. Για κάποιο λόγο, οι άντρες αποφεύγουν να χωρίσουν μια γυναίκα «επίσημα», να κάτσουν απέναντί της και να πουν πολύ απλά «ωραία ήταν, αλλά δεν μου πάει παρακάτω, να ‘σαι καλά, bye».
Οι λόγοι πολλοί, αλλά νομίζω πως το βραβείο παίρνει ο λόγος της καβάτζας. Δηλαδή, οι άντρες, φοβούνται πιο πολύ απ’ τις γυναίκες τα οριστικά και αμετάκλητα, οπότε προτιμούν να αφήσουν κάτι ατελείωτο (τελειωμένο όμως στην ουσία) επειδή θέλουν να κρατάνε πάντα την πόρτα ανοιχτή για να ξαναμπούνε, αν τύχει και τους φέρει ο δρόμος – ή η ζωή- προς τα κει.
Άλλος λόγος –επίσης για βραβείο- είναι ότι φοβούνται τις αντιπαραθέσεις και τις εξηγήσεις. Παιδικός φόβος, που έλκει την καταγωγή του απ’ την all time classic σκηνή με την μαμά τους να κρατάει ένα σπασμένο βάζο (ή ένα άδειο κουτί μπισκότα, ή το μικρότερο αδερφάκι ζωγραφισμένο με μαρκαδόρο)και να ρωτάει «Γιατί έσπασες το βάζο;» («γιατί έφαγες όλα τα μπισκότα;», «γιατί έκανες τον αδερφό σου πουά;») Επειδή η απάντηση τους ήταν «Γιατί έτσι μ’ αρέσει/ θέλω/ μου ‘ρθε» και – φυσικά – η μαμά τους δεν την δεχόταν, έμαθαν να μην την λένε, να κοιτάζουν την δόλια μάνα με απλανές βλέμμα και να περιμένουν να τελειώσει τον εξάψαλμο, για να πάνε να παίξουν.
Κάπως έτσι νιώθουν και μπροστά σε μια γυναίκα που τους ρωτάει «γιατί θες να χωρίσουμε;». Νιώθουν ότι έχουν κάνει μια ζημιά, ότι πρέπει να απολογηθούν κι ότι θα τα ακούσουν. Οπότε, αποφεύγουν, όπως ο διάολος το λιβάνι, να βρεθούν σ’ αυτή την θέση και προτιμούν να εξαφανιστούν, ήσυχα κι απλά, χωρίς δράματα, εξηγήσεις και κατηγορίες.
Το θέμα είναι ότι η σωστή απάντηση στην ερώτηση «γιατί θες να χωρίσουμε;» είναι η ίδια μ’ αυτή που θα έδινε ένα παιδί που έκανε το αδερφάκι του ανθρώπινο καμβά: «Γιατί έτσι μ’ αρέσει/ θέλω/ μου ‘ρθε».
Δεν είναι κακός ο χωρισμός, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να μένει μ’ έναν άνθρωπο που δεν θέλει και όλοι έχουν το δικαίωμα να αλλάξουν γνώμη και αισθήματα.
Το πρόβλημα είναι πως όσο εσάς σας τελειώνει κι εξαφανίζεστε, οι γυναίκες χάνουν πολύτιμες εργατοώρες (και οι φίλες τους μαζί) να συζητάνε/αναλύουν/ψάχνουν τι μπορεί να συμβαίνει κι έχετε γίνει απόμακροι ή δεν βγαίνετε στα τηλέφωνα. Κι επειδή αυτές οι γυναίκες δεν είναι οι μαμάδες σας, να σας τα συγχωρούν όλα, κι επειδή εσείς δεν είστε 7 χρονών, καλό είναι την επόμενη φορά που δεν θα θέλετε να παίξετε άλλο με το συγκεκριμένο κοριτσάκι, να το πείτε.
«Κάτσε, ρε κοπελιά, αν εγώ μετά από ένα-δυο κρεβάτια, εξαφανιστώ, τι πειράζει; Την ήξερα κι από χτες για να της δώσω εξηγήσεις;»
Καταρχάς, για να ‘χετε κάνει ένα-δυο κρεβάτια κι από χτες κι από προχτές την ήξερες. Πάμε παρακάτω: αν εσύ εξαφανιστείς και βγεις στα τηλέφωνα μόνο για να πεις ψυχρά κι απόμακρα «έχω πολύ δουλειά/ με παίρνουνε φαντάρο/ παντρεύομαι/ πάω εθελοντής στη Σομαλία» ε, η άλλη, θα το πάρει το μήνυμα, δεν είμαστε τόσο χαζές. Αν όμως βγεις νιαουρίζοντας «έλα, τι έγινε, ναι, μωρέ πήζω λίγο, δεν μπορώ να βρεθούμε, αλλά θα σε πάρω αύριο/ μεθαύριο/στην γιορτή σου, φιλάκια», ε, τότε, δεν φταίει αυτή που ζητάει εξηγήσεις, κάποιος της έδωσε το δικαίωμα να ελπίζει.
Κάποιος που δεν θέλει αντιπαραθέσεις, κάποιος που θέλει καβατζούλες και κάποιος που δεν θέλει να τον πούνε «κακό παιδί». Επειδή, όμως οι γυναίκες μόλις καταλάβουν ότι τις παίζεις, δεν τις υπολογίζεις και δεν τις σέβεσαι, τσαντίζονται και σε βάζουν αυτόματα στην κατηγορία «κ@%$@παιδο», δεν θα αποφύγεις τα δυο απ’ τα τρία που θες να αποφύγεις. Και συμβουλή bonus, πιο εύκολα μια γυναίκα θα ξαναδώσει ευκαιρία σε άντρα που της ξηγήθηκε παρά σε άντρα που την έπαιξε. Ο «σου ξηγιέμαι» δίνει το μήνυμα «σε εκτιμάω γενικώς κι όχι μόνο σαν γκόμενα», ο «σε παίζω» δίνει το μήνυμα «σε έχω γραμμένη γενικώς και κυρίως σαν γκόμενα».
Ο άντρας που ξηγιέται μας κάνει κάτι, μας θυμίζει παλιές ελληνικές ταινίες και το αρχέτυπο του άντρα που είναι σωστός κι έχει λόγο και στο έλα και στο φύγε, μπορεί να μη μας έκατσε, αλλά του ευχόμαστε τα καλύτερα. Ο άντρας που μας παίζει, διαγράφεται με συνοπτικές διαδικασίες και οι περισσότερες θα ευχηθούν να μην του ξανασηκωθεί ποτέ. Επειδή, λοιπόν, δεν θέλουμε τέτοιες κατάρες να δέρνουν την λίμπιντό σας, πριν σας αφήσω να τα σκεφτείτε όλα αυτά με την ησυχία σας, πάμε να δούμε τις κατηγορίες, για να ‘χετε κι εσείς ένα μπούσουλα.
Ένα- δυο κρεβάτια: Τα ‘παμε, να μη τα ξαναλέμε. Ψυχρός, απόμακρος και ξεκάθαρος, χωρίς «φιλάκια», αστειάκια και βραχνοπαιχνιδιάρικη φωνή. Αν θες άλλο ένα-δυο κρεβάτια, ψάξε να τα βρεις αλλού, γιατί θα την κολλήσεις την άλλη κι είναι κρίμα.
Δυο – τρεις βδομάδες- άντε μήνας και κάτι ψιλά: Βγήκατε, ξαναβγήκατε, το κάνατε κιόλας, καλά ήταν, αλλά δεν είδες και το φως το αληθινό, ναι, κάπου την σκέφτηκες για κάτι παραπάνω, αλλά δεν σου βγαίνει, ρε παιδί μου. Ξέρω, θες να αραιώσεις τις συναντήσεις, να μην βγαίνεις στα τηλέφωνα κλπ κλπ. Καταπίεσέ το, βγείτε για ένα καφέ και πες απλά ότι δεν το ‘χεις για παραπέρα. Αν θες μπορείς να το μασκαρέψεις με πολλά «θέλω να μείνω λίγο μόνος/ γύρισε η πρώην μου/ δεν είναι καλή εποχή για μένα/ μάλλον είμαι γκέι/είδα στον ύπνο μου τον Όσιο Συμεών τον Στυλίτη και θέλω να ανακαλύψω τις χαρές του αναχωρητισμού», δεν ξέρω τι θα πεις, αλλά το μήνυμα πρέπει να είναι: «ας το αφήσουμε εδώ».
Εξάμηνο/ χρόνος: Εδώ δυσκολεύουν τα πράγματα γιατί το ‘χετε κάνει σχέση, κυκλοφοράτε μαζί, έχετε γνωρίσει φίλους, μπορεί και οικογένεια, έχετε πάει διακοπές, έχετε πει σ’ αγαπώ. Δύσκολο μεν, αλλά ίσως και πιο εύκολο απ’ τα παραπάνω, γιατί ξέρεις τι άνθρωπο έχεις δίπλα σου. Αν η άλλη με το που υπαινίσσεσαι χωρισμό, τρώει καθρεφτάκια σαν την Ευδοκία του φαντάρου (και του Μέγα Δαμιανού), τι να σου πω; Γράφ’ της ένα γράμμα και μετακόμισε ή βγες για τσιγάρα και στείλ’ της μια καρτ-ποστάλ απ’ την Βενεζουέλα πέντε χρόνια μετά. Το σίγουρο είναι πως εδώ δεν σε παίρνει για κολπάκια, εδώ θα τον πιείς τον καφέ, θες δεν θες. Ναι, ξέρω, πιο πριν θα ‘χεις ξεκινήσει μούτρα/ νεύρα/ καυγάδες/λίγο σεξ κλπ κλπ. Μην το κάνεις για πολύ και κάθεται η άλλη και βράζει στο ζουμί της. Κάτσε και πες της την αλήθεια, κατά προτίμηση. Ερωτεύτηκες άλλη; Δεν είσαι πια ερωτευμένος μαζί της; Βαρέθηκες; Ότι και να ‘ναι, πες το. Δύσκολο; Ναι, το ξέρω, αλλά τι να γίνει; Η εναλλακτική είναι να πας για τα τσιγάρα που λέγαμε. Κλισεδάκι.
Πάνω από δυο/ τρία / έχετε πάψει να μετράτε/ χρόνια μαζί: Μάλλον συγκατοικείτε, μπορεί να έχετε παντρευτεί, να έχετε παιδιά, σκυλιά, γατιά, φίκους. Η προσφιλής σας τακτική είναι να σκέφτεστε κανά δυο χρόνια να χωρίσετε και στο τέλος να την κάνετε να το πει η ίδια, γιατί πάνω απ’ όλα, μακριά από σας η ευθύνη. Ανώδυνο, δεν λέω, αλλά μια ζωή την έχουμε, γιατί να σπαταλάμε έστω και μια ώρα της;
Ναι, δεν είναι εύκολο, δεν χωρίζεις απλώς μια γυναίκα, αλλά ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής σου. Πονάει και σένα κι αυτή. Επειδή όμως, μεγάλο κομμάτι = μεγάλη αγάπη, μην σέρνετε τα απομεινάρια της, μέχρι να βαρεθεί η άλλη και πει: «Κοίτα, δεν πάει άλλο, νομίζω πως πρέπει να χωρίσουμε».
Οι γυναίκες στους χωρισμούς είναι πιο to the point. Θα τους έρθει, θα το σκεφτούν, θα το πουν, τσάκα τσάκα, για αυτό και ξεπερνάνε πιο εύκολα ένα χωρισμό, έχουν κάνει την δουλειά που πρέπει, πριν το πουν. Οι άντρες επειδή ποτέ δεν κάθονται να ασχοληθούν σοβαρά με το θέμα και το αφήνουν να το λύσει η άλλη, όταν τελικά τους συμβαίνει – το ‘θελαν ή δεν το ‘θελαν- δυσκολεύονται να το κουμαντάρουν.
Όπως και να ‘χει είναι δύσκολο να κοιτάξεις έναν άνθρωπο – που σ’ αγαπάει- στα μάτια και να του πεις «τέρμα τα δίφραγκα» (ε, ας ξαναθυμηθούμε τα δίφραγκα, δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει). Ο Λιδάκης μπορεί να τραγούδησε πολύ ωραία πως «Όποιος ξέρει να αγαπά, ξέρει και να χωρίζει», αλλά μαγική συνταγή για ανώδυνους χωρισμούς κι «έλα, βρε χαζό, αυτό ήθελες να μου πεις; Άι στο καλό σου κι ανησύχησα. Να χωρίσουμε, μωράκι μου, τι το συζητάς;» δεν υπάρχει.
Το μόνο που μπορεί να βοηθήσει είναι να μην αφήσεις την άλλη να ψάχνεται και να αναρωτιέται τι συμβαίνει. Να μην την βάζεις σε τέτοιες διαδικασίες, γιατί δεν φταίει σε τίποτα. Εσένα σου τελείωσε ο έρωτας, εσένα βαραίνει η απόφαση. Πάρ’ την να τελειώνουμε και πες το γρήγορα, να πάει και το κορίτσι παρακάτω μια ώρα αρχύτερα.
Α, και το σημαντικότερο: η γυναίκα πάντα ξέρει τι θέλεις να της πεις και θα σε κάνει να της το πεις. Μην το βασανίζεις για πολύ. Ξέρει πολύ καλά, πως όταν το παιχνίδι παίζεται στις καθυστερήσεις δεν σημαίνει κι ότι θα νικήσει η δική της ομάδα.
ΠΗΓΗ www.google.gr